رمضان معطر شد!

 

در نیمه‌ی ماه رمضان ماه برآمد                    ســــالار کریمان جهان از سفر آمد

افطار کنید از رطبِ ذکرِ حسن جان               چون بر علی و فاطمه زیبا پسر آمد

چه زیبا بود زندگی مشترک علی (علیه السلام) و فاطمه (علیها السلام) اگر چه مشکلات خاص آن روزها بر سختی زندگی می‌افزود، ولی آن دو مشکلات را یکی پس از دیگری، با نگاهی از سر مهر و عشق الهی به یکدیگر، پشت‌سر می‌نهادند و آنها را به شیرینی مبدل می‌ساختند. روزها می‌گذشت وماه رجب و شعبان سوم هجری  هم گذشت و اهل بیت (علیهم السلام) پیوسته در روزه و شب‌ زنده‌داری و استفاده از لحظات پربرکت این دو ماه بودند. ماه رمضان آغاز شد و نوری بود که هر شب از خانه‌ی پربرکت علی (علیه السلام) و فاطمه (علیها السلام) به عرش می‌رفت. بهتر بگویم؛ فاطمه‌ی زهرا (علیها السلام) همچون نامش مانند نوری پاک و درخشنده بر اهل آسمان نورافشانی می‌کرد.

در نیمه‌های سه‌شنبه شب پانزدهم رمضان سال سوم هجری، ناگهان خورشیدی از زمین طلوع کرد و صدای تکبیر معصومانه نوزادی، فضای شهر مدینه را محل آمد و شد فرشتگان مقرب الهی ساخت و غنچه‌ی یاس فاطمه‌ی زهرا (علیها السلام) از دل مادر شکفت و شروع به عطرافشانی کرد.

آری! رمضان معطر شده است از عطر خوش‌ بوی یاسمن اهل بیت علیهم السلام، از حُسن «حسن» که گام بر گستره زمین نهاده و جهانی را منور ساخته است. آری! در نیمه رمضان، نور حق جلوه کرده است و دومین امام نور، پای بر زمین نهاده و آن را متبرک کرده است.

او امام مجتبی علیه السلام، سید نجیبان است و به یمن این میلاد، شیعیان علی علیه السلام از شادی در قالب تن نمی ‌‌‌گنجند و شادی ‌نوشان کوثر محبت اویند. میلاد حسن علیه السلام، مُهر ناامیدی بر پیشانی شب زده و راه روشن «صراط المستقیم» را به همگان نشان داده است .

امشب علی علیه ‏السلام و زهرا علیهاالسلام غرق سرورند و پیامبر لبخند، بر لب دارد، مهاجر و انصار و فرشتگان غرق در شادی وشعفند . که «کریم اهل بیت»، از نسل پیامبر رحمت، پا به عرصه گیتی نهاده تا باخون خود از اسلام پاسدا ری کند.

امشب ستاره‏ ها جشن ساده علی علیه ‏السلام و فاطمه علیهاالسلام را چراغانی می‏کنند. امشب گلدان آغوش فاطمه، سرشار از عطر این گلِ آسمانی خواهد شد. امشب بوی سیب، مدینه را بیهوش می‏کند؛ سیبی که عطرش، روزها و سال‏ها و قرن‏ها را در می‏نوردد، سیبی که عرشی است.

در چنین شبی آسمان بهاری می شودو عشق در کوچه ها جاری می گردد و نور ماه مدینه را تا می بیند عرق شرم از او جاری می گردد.

مولود رمضان آرام بخش دلهای دردمند است:

مولود امشب، نه تنها از نظر علم، تقوى، زهد و عبادت، مقامى برگزیده و ممتاز دارد، بلکه از لحاظ بذل و بخشش و دستگیرى از بیچارگان و درماندگان نیز در عصر خود زبانزد خاص و عام می شود. وجود گرامى آن حضرت آرام بخش دل هاى دردمند، پناه گاه مستمندان و تهیدستان، و نقطه امید درماندگان است. هیچ فقیرى از در خانه آن حضرت دست خالى بر نمی گردد .

امام حسن ـ علیه السلام ـ دارای قلبی پاک و رئوف نسبت به دردمندان و تیره بختان جامعه داشتند و با خرابه‌نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم‌درآمد همراه و همنشین می‌شدند و دردِ دلِ آن‌ها را با جان و دل می‌شنیدند و به آن ترتیب اثر می‌دادند، و در این حرکت انسان‌دوستانه جز خداوند را مدّنظر نداشتند نیز هیچ‌گاه هر ضعیف، ناتوان و درمانده، ناامید از درب خانه آن حضرت برنمی‌گشت، حتّی خود ایشان به سراغ فقرا می‌رفتند و آن‌ها را به منزل دعوت می‌کردند و به آن‌ها غذا و لباس می‌دادند .

 امام حسن ـ علیه السّلام ـ تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید، مورّخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بی‌نظیری ثبت کرده‌اند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم کردند و نصف آن را برای خود و نصف دیگر را در راه خدا به فقرا بخشیدند.

از ابن شهر آشوب روایت شده که روزی امام حسن ـ علیه السّلام ـ بر جمعی از گدایان گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک‌ها را بر روی زمین گذاشته‌اند و می‌خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند: خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانه حضرت بروند و حضرت بر ایشان طعام‌هایی نیکو حاضر ساختند و به لباس‌های فاخر همه آن‌ها را مزیّن ساختند.

تاریخ از بخشندگی‌های امام حسن ـ علیه السّلام ـ داستان‌های فراوان به یاد دارد مثلاً روزی عربی به نزد ایشان آمد و درخواست کمک کرد و امام دستور دادند که آنچه موجود است به او بدهند و قریب ده هزار درهم موجود را به آن اعرابی بخشیدند.

نسبت به کرامت‌های امام حسن ـ علیه السّلام ـ داستان‌های زیادی در تاریخ آورده شده است که جای ذکر همه آن‌ها نیست. امّا وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید برنمی‌گردانید؟ فرمودند: من هم به درگاه خدا سائلی هستم و می‌خواهم که خدا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم. خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم،5 لذا به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکویی که از امام حسن ـ علیه السّلام ـ در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت و آنچه را که داشت به آن‌ها می‌بخشید باعث شده که به ایشان کریم اهل بیت گفته شود. پس با توجه به کرامت‌ها و بخشش‌های کم‌نظیر و گاهی بی‌نظیر آن امام بزرگوار لقب «کریم» برازنده آن حضرت است. البته باید توجه داشت که همه ائمه نور واحد هستند و همه دارای تمام فضایل و کرامات هستند. هر چند که شرایط زمان و مکان در بروز و برجسته‌تر شدن برخی از اوصاف آن‌ها دخیل بوده است.

              سمیع الله مردان

اداره تبلیغات اسلامی شهرستان آران و بیدگل

     مرکز امور رسیدگی به مساجد